Zapraszam do lektury tego opracowania, którego celem jest wyeksponowanie święta biblijnego – Pesach (Paschy) pod kątem treści, symboliki i wartości tego czasu.
Autor tekstu - Piotr Fras
Pesach (Pascha) - Wyznaczony czas (hebr. Moed Pesach)
Wstęp
Celem i funkcją świąt biblijnych (Moadim - wyznaczone czasy) jest wkomponowanie nas, ludzi bogobojnych w określony rytm biblijnych spotkań z WIEKUISTYM. Kalendarz świąt biblijnych to kalendarz wolności dla dzieci Bożych. A wolność dzieci Bożych w gospodarowaniu czasem jest wolnością wyboru aby w “wyznaczonych czasach” (Moed/Moadim) oddawać się pod opiekę i błogosławieństwo NAJWYŻSZEGO.
Wchodząc w Moadim rezygnujemy z naszego władania czasem, materią i naszym “ego”, a królowanie i władanie naszą duszą oddajemy Bogu. Cykl Moadim (Wyznaczonych czasów - Świąt) od modlitwy do modlitwy od Szabatu do Szabatu, od Pesach do Sukkot uczy nas życia rytmem Bożego czasu. Nie istnieje Moed (święto) oderwane od innych świąt biblijnych. Wszystkie Moadim są ze sobą powiązane i zazębione tworzą, progresywnie, rok liturgiczny.
Wszystkie Moadim uczą nas prawidłowych relacji z Wiekuistym, uczą nas świętych relacji z naszym Adonaj. Uczą nas wdzięczności za każdy darowany odcinek czasu na tej ziemi I wyrażania tej wdzięczności wobec STWÓRCY. Pamiętać należy, że w Moadim jest zapisanych wiele szczegółów dotyczących naszego osobistego zbawienia, a także “odkupienia” i przyszłości Ludu Bożego. Wchodząc w święty czas (zachowując Moadim) wyrażamy wiarę i nadzieję na rychłe i pełne ich wypełnienie. Zdaję sobie sprawę z tego, że dla kogoś kto czyta takie opracowania, ale nie obchodzi Bożych Świąt, będzie ono niezrozumiałe a nawet dziwne, ale “jeśli nie skosztujesz – nie poznasz”.
Przesłanie każdego Święta będzie pojmowane z każdym dniem głębiej, z każdym miesiącem inaczej, z każdym rokiem pełniej... Niepowtarzalny “klimat” każdego święta jest nie do opisania dla zwykłego człowieka, który wcześniej nie wszedł w Szabat, nie zakosztował tej Boskiej czasoprzestrzeni w obecności Wiekuistego, w błogim pokoju, wynikającym przede wszystkim z posłuszeństwa Słowu Adonaj, wkroczeniu na Jego Drogę I otrzymaniu od Wiekuistego przebaczenia wszystkich swoich grzechów.
Pesach - (przejście)
Wielu szczerych wierzących może się zastanawiać co Nie-Żyd ma wspólnego z "Żydowskim" Świętem Pesach zwanym także Paschą? Wielu jest też takich ludzi, którym wmówiono, że to już nieaktualne wydarzenie, nie mające znaczenia w życiu wierzącego. Ale tak po pierwsze, to nie jest żydowskie lecz biblijne święto ustanowione przez Wszechmocnego Boga, (5 Mjż/Pwt 16,1 - Biblia Tysiąclecia):
"Pilnuj przestrzegania miesiąca Abib i święcenia Paschy ku czci Pana, Boga swego, gdyż w miesiącu Abib, nocą, Pan, Bóg twój, wyprowadził cię z Egiptu."
tak po drugie, z narodem Izraela wyszło z Micraim (Egiptów) wielu ludzi niespokrewnionych z Ludem Izraela (2 Mjż/Wj 12,37). I gdyby nie święto Pesach nie byłoby ludu Izraela. A jak by nie było Izraela to nie byłoby Mesjasza. A jak by nie było Mesjasza to nie byłoby nadziei na tym świecie dla nikogo.
Pascha, po hebrajsku Pesach znaczy przejście. Z perspektywy Tory[1] oznaczało to przejście od niewoli do wolności, przejście Boga obok hebrajskich siedzib, które chronione były krwią baranka. Z perspektywy mesjańskiej, przez pryzmat wiary w Jeszuę, wydarzenia ewangelicznego pesachu opisanego na kartach Brit HaDasza (tzw. Nowego Testamentu)[2], oznaczają przejście Jeszua Mesjasza od śmierci do życia. Dla każdego wierzącego Żyda i Nie-Żyda Pesach czyli "przejście" wypełnia się na kilku płaszczyznach. I tak Pesach jest przejściem od niewoli grzechu do wolności. A wolność dziecka Bożego to wolność od zła, od własnego egoizmu, które nas zniewala i niszczy progresywnie aż do śmierci.
Pesach realizuje się dla nas w trzech wymiarach czasowych: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość.
Przygotowanie do tego czasu zaczynało i zaczyna się dużo wcześniej na mocy przykazania
(2 Mjż 12,19):
"Nie będzie kwasu w waszych domach."
Pisząc o tym pierwszym święcie pielgrzymkowym pragnę mocno podkreślić, że nie można "wchodzić" w Pesach, nie można zachowywać sederu[3]zanim nie usunie się chamecu[4](kwasu) z naszych domów i z naszego serca. Praktyka i tradycja żydowska usuwania wszystkiego co ma kwas nie tylko jest wypełnieniem przykazania Tory, ale co ważne ukazuje nam głęboką symbolikę, która przemawia do nas po dzień dzisiejszy z księgi
Bożej (1 Kor 5,7-8):
"Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy."
Kwas (Chamec) reprezentuje „grzech”, to znaczy, że musimy zrobić także poszukiwania przedmiotów, które zawierają w sobie charakter grzechu, lub są oznaką albo symbolem grzechu. Np. filmy, książki, gazety, płyty muzyczne i kasety muzyczne, pamiątkowe figurki na naszych półkach, bądź obrazy przedstawiające grzech lub świat ciemności, a czasem nawet nasze ubranie, które może mieć różne pogańskie, seksualne (obsceniczne) lub demoniczne symbole. Przed przystąpieniem do poszukiwania chamecu prosimy Boga w modlitwie o wskazanie wszystkiego co jest kwasem/grzechem w naszych siedzibach, ale także I przede wszystkim co jest grzechem w naszym sercu I duszy. Jeżeli nie zastanowimy się na własną duszą i sercem, aby usunąć z tego serca kwas to nasza wieczerza pesachu będzie tylko pustym religijnym rytuałem, który nic nam nie da. Pamiętajmy, że praktyka wyszukania wszystkiego, co ma chamec (kwas) jest nie tylko literalnym wypełnieniem przykazania, ale przede wszystkim jest duchową rzeczywistością w Mesjaszu i ma celu usunięcie grzechu z naszych serc. Tora Mesjasza przemawia do nas wciąż aktualnym wezwaniem (Mt 5,21-26):
"A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd (...) Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim."
Przed ołtarzem łaski w wieczerzy Pesach musimy mieć czyste serce – musimy dokonać Teszuwy (nawrócenia)[5]. Prawdziwa teszuwa, upamiętanie i nawrócenie to przeegzaminowanie samego siebie pod kątem relacji z naszymi bliźnimi i wrogami, wobec których być może zawiniliśmy słowem, czynem czy też zaniechaniem. Ruach HaKodesh (Duch Święty) powinien nas w tym czasie przekonać o grzechu sprawiedliwości i sądzie (J 16,8), abyśmy krzywdy uczynione innym ludziom umieli naprawić. Z serca należy usunąć gniew, zawiść, zazdrość, nieprzebaczenie itp.
Teszuwa biblijna to nie tylko powrót do Boga i posłuszeństwo wobec micwot (przykazań). Teszuwa sięga w nasze serca, aby uzdrowić i uświęcić nasze relacje z drugim człowiekiem. Trzeba mocno podkreślić, że nie można być "obmytym krwią" Jeszua HaMaszijah w czasie wieczerzy paschalnej, zanim się nie dokona prawdziwej biblijnej teszuwy. Celem Nowego Przymierza jest doprowadzenie nas do świętości, a świętość możemy osiągnąć pod warunkiem upamiętania się z grzechów. Jako ludzie niedoskonali w swej pamięci prośmy Boga słowami psalmu, aby to Ruach Boży nam przypomniał to, co może wyparliśmy gdzieś na dno naszego serca (Ps 19,13):
"Kto jednak dostrzega swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną."
W symbolice obrzędu Bedikat Chamec co znaczy poszukiwanie kwasu można zauważyć wciąż aktualne wezwanie do świętości, aby w godny i święty sposób przystąpić do spożywania wieczerzy Pesachu. Usuwając chamec z naszego domu i kwas z naszego serca pamiętajmy o wielkim ostrzeżeniu dotyczącym wieczerzy (1 Kor 11,17-22+27-30):
"Przeto, ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej."
Poszukiwanie kwasu (chamec) to wypełnienie w literalny sposób nauki Mesjasza 1Kor 5:7 (przekład Sterna):
"Pozbądźcie się starego chamecu, abyście byli nowym ciastem, bo naprawdę jesteście przaśni. Nasz bowiem baranek pesachowy, Mesjasz, został złożony na ofiarę."
Tak więc proszę nas wszystkich, abyśmy praktykowali poszukiwanie kwasu w naszych sercach i siedzibach, abyśmy mogli wejść do miejsca świętej
obecności Bożej Hebr. 10,19-30 (BT):
"Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa (...) przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą."
Pesach i wieczerza sederowa to przede wszystkim Moed (wyznaczony czas) dla rodziny, a dopiero w drugiej płaszczyźnie dla rodziny duchowej (wspólnota, kehila, zbór). Wielu ludzi myśli, że Jeszua ustanowił nowy porządek i nową liturgię dla wieczerzy pesachu, ale taka koncepcja nie ma pokrycia w faktach biblijnych i w nauce Tory.
Jeszua urodził się w porządku Tory pisanej i pod tradycją Tory ustnej (Ga 4,4) i w niczym nie zmienił sederu pesachu w czasach mu współczesnych. Mesjasz Jeszua w swym życiu, nauce i praktyce świąt ukazał niesamowitą głębię Tory pisanej, gdzie wszystko na temat Moadim było już zaprogramowane przez Wiekuistego w pismach Tanach.
Obrządek umycia rąk (hebr. Urchac)
Czy Jeszua Mesjasz umywając nogi swoim uczniom ustanowił jakiś nowy, właściwy tylko sobie, obrządek dla swoich naśladowców (J 13,1-17)? Absolutnie Nie.
Obrządek umywania rąk (hebr. Urchac) w sederze pesachu oparł Jeszua o obowiązek kapłański umywania rąk i nóg przed wejściem do świętości (2 Mjż 30,18-21).
Jeszua na podstawie Tory odkrywając głębie tego Moed (święta) ustanowił właściwe procedury (Halacha)[6]i funkcje dla kapłaństwa wg porządku Melchizedeka.
Zbierając się na wieczerzy Pesach tworzymy nie tylko świątynię (tak w rodzinie, jak też w społeczności) ale też wykonujemy posługi kapłańskie wg porządku Melchizedeka, w których symboliczne umywanie oczyszcza nas i upoważnia do tych funkcji kapłańskich (1 Piotra 2,9). Umywanie nóg w obrządku Urchac poprzedzające wieczerze Pesach wprowadza nas nie tylko w kapłaństwo Melchizedekowie, ale co ważne tym obrzędem literalnym wykazujemy naszego "ducha". A jest to w tym wypadku duch pokory, służby i wybaczenia.
Moed Pesach jest czasem, który przede wszystkim służy nam dzieciom Bożym w tym akcie oczyszczenia. Nasz chrzest, pełne zanurzenie (hebr. Twila) zapoczątkowało nasze oczyszczenie (1 Kor 6,11), ale obrządek Urchac kontynuuje proces nieustannego naszego oczyszczenia w naszym życiu, zwłaszcza kiedy wchodzimy w Bożą czasoprzestrzeń świętości w Moed Pesach.
Każde święto (Moed l.p. Moadim l.mn.) jak mawiał A. Heschel[7]to architektura czasu i przestrzeni. Wchodząc w Pesach wchodzimy do pałacu Króla Królów. A jest to pałac, w którym doznajemy m.in. oczyszczenia i nominacji na kapłaństwo powszechne w porządku Melchizedeka (1 Ptr 2,5). Mesjasz Jeszua proroczo zapowiedział tę architekturę czasu, kiedy mówił (J 2,19+21):
"zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję"
Wchodząc do Pałacu Króla Królów w Moed Pesach obowiązuje nas określona "etykieta" zachowań. Ten porządek zachowań nazywamy Sederem[8], który jest zbiorem zasad i praktyk, jakie mają być zachowane podczas Wieczerzy Paschalnej. To jest fascynujące, że Seder na Pesach ma udowodnioną tradycję od 2500 lat. A mnie osobiście najbardziej fascynuje fakt, że nasz HaMaszijah[9] nic nie zmienił, nic nie wyciął, ale pogłębił znaczenie Pesachu w życiu wierzącego.
Seder na Pesach i jego architektura jest niezmienna od 2500 lat. W swym schemacie czterech kielichów oparta jest na podstawie Tory (2 Mjż/Wj 6,6-8), gdzie każdy kielich ma swoją nazwę symbolizując wolność, szczęście, przymierze i błogosławieństwo.
1. Wyprowadzę (hoceti) was spod ciężaru robót w Egipcie
2. Wyratuję (hicalti) was z niewoli
3. Wybawię (gaalti) was okazując wielką moc i wielkie wyroki
4. Wezmę (lakachti) was dla siebie jako naród, będę dla was Bogiem
Właściwym w tym miejscu będzie napisać, że każda tradycja oparta o SŁOWO BOŻE i nie kolidująca z nauką Tory warta jest naśladowania bo tak nauczał nauczyciel Tory - Saul z Tarsu znany jako apostoł Paweł. ( 1Kor 11,2).
Pierwszy kielich przemawia do nas najmocniej dotykając się głębi naszego serca, które potrzebuje Boga, potrzebuje przebaczenia i czystego życia (2 Mjż/Wj 6,6):
"Uwolnię was z ciężarów”
Ten cenny wers Słowa Bożego przemawia do nas uwolnieniem z ciężaru grzechu i przeznaczeniem do świętości. Pijąc wino pierwszego kielicha - wypowiadając wcześniej błogosławieństwo - pijemy wino jako symbol krwi na odrzwiach naszego serca. To krew literalnego baranka chroniła życie dzieci Izraela w noc wyjścia/przejścia do wolności. Dzisiaj w wieczór pesachu pijąc wino pierwszego kielicha wyznajemy podstawę naszej wiary, która brzmi: "Krew baranka" Jeszua (J 1,29) na "odrzwiach naszego serca" wciąż na nowo chroni nasze życie i co najważniejsze chroni nasze życie wieczne
O drugim Kielichu czytamy w Łk 22:15-18:
"Wtedy rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: Weźcie go i podzielcie między siebie; albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże."
Drugi kielich to symbol i pamiątka sądu nad Egiptem. A sąd nad Egiptem to seria 10 plag jakie spadły na wszystkich niewierzących. Kiedy tylko wspominamy o sądzie Bożym, pamiętajmy, że ów sąd odbędzie się nad całym bezbożnym światem. Ale powinniśmy również w tym momencie pamiętać, że sąd również dotyczy nas.
2Koryntian 5:10:
"Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe."
O tym określonym sądzie Piotr apostoł wspomina w swym Pierwszym liście 1Ptr 4:16-18:
"Czas bowiem, aby sąd się rozpoczął od domu Bożego. Jeżeli zaś najpierw od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy nie są posłuszni Ewangelii Bożej? A jeżeli sprawiedliwy z trudem dojdzie do zbawienia, gdzie znajdzie się bezbożny i grzesznik?”
Apostoł Piotr przypomina nam, o cierpieniach które są m.in. symbolem sądu. Trzeba nam wiedzieć i pamiętać że my wierzący też podlegamy sądowi Bożemu. Tyle tylko, że nasz sąd nie jest na śmierć, ale na życie i to życie wieczne. Dlatego podczas picia tego drugiego kielicha, gdy celebrujemy nasze wyzwolenie z Micraim poprzez sąd Boży wykonany w plagach, pamiętajmy o niezbawionych ludziach, którzy potrzebują ewangelii w poselstwie Moadim.
Trzeci Kielich to symbol wybawienia i odkupienia o którym czytamy w 2 Mjż 6:6/Wj
"I wyzwolę was (wybawię) wyciągniętym ramieniem”.
To w odniesieniu do trzeciego kielicha Jeszua powiedział (czyt. Łk 22,20):
Ten kielich to nowe przymierze we krwi .
I znów mocno będę podkreślał o niezmienności Tanach, gdzie Nowe Przymierze w swej istocie i sednie było na fundamencie Tory, którą Wiekuisty w Nowym Przymierzu wkłada nam do serca. W trzecim kielichu wypełnia się prorocza obietnica Nowego Przymierza zapowiedzianego przez proroka Jeremiasza (czyt. Jr 31,31-33), a potwierdzona przez autora listu do Hebrajczyków (czyt. Hebr. 10,16-18). Progresywny mechanizm Bożego wybawienia, mający swój precedens w Torze mówi wyraźnie, że za łaską wyzwolenia z Egiptu, za łaską wybaczenia naszych grzechów idzie Prawo Boże. Jeszua Mesjasz potwierdza ten biblijny mechanizm w słowach wybaczenia do jawnogrzesznicy (J 8,1-11):
"Idź i odtąd już nie grzesz"
Czwarty Kielich to symbol nadziei i przyjścia Adonaj. Święto Pesach to czas "przejścia" ze śmierci do życia, który realizuje się w trzech wymiarach czasowych. Czwarty kielich, symbol nadziei, to wymiar eschatologiczny czyli przyszły. Tekst Tory (2 Mjż/Wj 6,7):
"I przyjmę was za swój lud"
zapowiada przyjęcie człowieka w grono Bożego Ludu i to wypełnia się w czasie teraźniejszym. Ale czwarty kielich - integralna część Sederu poświęcony jest przyszłemu wyzwoleniu ludu Bożego, w dniu kiedy ON przyjdzie (1 Kor 11,26):
„Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie.”
Zauważmy, że Jeszua nie wypił tego czwartego kielicha, albowiem ten symbol nadal czeka na wypełnienie. Dla osoby wierzącej ten czwarty kielich mówi o wielkiej nadziei na powrót Jeszua Mesjasza i wypełnienie wszystkich obietnic (J 14,1-3). Czwarty kielich jest symbolem nadziei na wypełnienie obietnicy SŁOWA BOŻEGO o której czytamy w 1 Tes 4: 16-17:
„Gdyż sam Adonaj na dany rozkaz, na glos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Maszijach. Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nim porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Adonaj; i tak zawsze będziemy z Adonaj.”
Czwarty kielich zapowiadający przyjście Mesjasza w chwale jest zapowiedzią ostatniego Pesach. To będzie najcudowniejszy Pesach/przejście w dziejach ziemi i w dziejach historii człowieka. Wtedy Pesach który rozumiemy jako przejście zrealizuje się w przejściu z naszych śmiertelnych skażonych ciał w ciała nieskazitelne i nieśmiertelne (1Kor 15,50-54).
Opisując seder i jego konstrukcje nie mogę nie wspomnieć o innych stałych elementach tej wieczerzy które swoje uzasadnienie mają w Biblii. Warto przy tym zauważyć, że seder paschalny był pełnowartościowym posiłkiem, podobnie i Ostatnia Wieczerza naszego Mesjasza nie ograniczała się wyłącznie do dwóch symboli w postaci okruchu chleba i śladowych gramów wina.
Muszę w tym miejscu zaznaczyć, że chrześcijańska koncepcja Eucharystii, czy też doktryna tzw. "Wieczerzy Pańskiej" redukująca "Wieczerzę" do dwóch symboli chleba i wina, nie tylko nie ma pokrycia i dowodu w Piśmie Świętym, ale jednoznacznie wchodzi w kolizję z nauką Tory (5 Mjż 13,1). Tora wskazywała i wskazuje na stałe elementy pesachu takie jak przaśny chleb (maca) i gorzkie zioła (2 Mjż 12,8). Gorzkie zioła to dla nas m.in. Marror[10]czyli chrzan.
Dlaczego chrzan? Bo to gorzkie zioło – symbolizuje gorycz i łzy. Pesach realizowany w naszym osobistym życiu zawsze jest pamięcią niewoli szatańskiej. Niewoli w której my sami, ale także nasi najbliżsi wylali wiele łez goryczy. Wieczerza Pesachu w czasie której jemy chrzan, który wywołuje łzy na naszej twarzy jest wiecznym przypomnieniem jakimi byliśmy a jacy jesteśmy dzięki łasce Bożej. Chrzan na wieczerzy - gorzkie zioło symbol cierpienia, niechaj zawsze nam przypomina abyśmy drugiego człowieka już nie narażali na cierpienie z naszej strony. To niezwykle cenna lekcja duchowa jaką "spożywamy" raz do roku. Lekcja w której Bóg uczy nas, abyśmy nigdy grzechu nie czynili, aby nasze złe grzeszne postępowanie nie spowodowało cierpień drugiego człowieka.
Chrzan (warzywo korzeniowe) ma tę właściwość, że ma korzeń, który bardzo trudno wydobyć z ziemi – także grzech (ten korzeń gorzkości) zapuszcza korzenie w naszym sercu, w naszym życiu i naszych przyzwyczajeniach. Jak trudno go wyrwać wie każdy, kto próbował tego o własnych siłach – tylko łaska i miłość (hebr. Chesed) Boża może nas uwolnić z grzechu.
Centralnym elementem architektury Pesach wplecionym w konstrukcje czterech kielichów jest przaśny (bez kwasu) chleb zwany macą. Na początku uroczystości maca w trzech kawałkach jest schowana w torbie zwanej macatasz[11]. Na marginesie niejako zaznaczam, że w Judaizmie tradycyjnym macatasz i jej trzy komory nie maja jednolitego wytłumaczenia. Często wyjaśnia się, że reprezentują one 3 praojców: Awrahama, Jicchaka i Jaakowa. Inni twierdzą, że są to symbole trzech warstw społecznych Jisraela: Kapłani/Koheni, Lewici, i lud pospolity. Ponieważ ów obrzęd (trzy kawałki macy) znany był już tradycji Sederu w czasach apostolskich - powszechnie wierzy się (w Judaizmie Mesjańskim), że jest on oparty na słowach Jeszua HaMaszijah wypowiedzianych w ewangelii J 6,33:
"Albowiem chleb Boży to ten, który z nieba zstępuje i daje światu żywot."
W czasie sederu prowadzący wieczerzę łamie na pół środkową macę - macę cierpienia - i połowę chowa w tzw. Afikomen[12]. Ta złamana połowa macy cierpienia, którą podczas Jachac[13]zawinięto w Afikomen i schowano - należy odszukać i wykupić od tego dziecka, które je znajdzie. W tej bogatej w symbolikę tradycji pesachu dotyczącej macy jest ukryte określone znaczenie dotyczące cierpiącego Mesjasza. Środkowa maca - maca cierpienia to symbol cierpiącego Mesjasza, którego zapowiadał Tanach przez Torę, Psalmy i Proroków (Ps 22,17-19; Ps 40,7-9; Iz 53,1+5+9).
Po wykupieniu (hebr. cafun) afikomenu następuje centralna dla nas część uroczystości. Teraz łamiemy tę część macy - znalezionej w zawiniętym Afikomen, który reprezentuje szaty, pochowanego umarłego Jeszua - na małe kawałki i rozdzielamy go pomiędzy zebranych uczestników na naszym Sederze i czytamy słowa, które wypowiedział Jeszua, gdy spożywał Swoją ostatnią na tej ziemi Wieczerzę Paschalną (Łk 22:19):
„I wziąwszy chleb, i podziękowawszy, łamał i dawał im, mówiąc: ‘To jest ciało moje, które się za was daje, to czyńcie na moją pamiątkę’”
Spożywając mace cierpienia - symbol cierpiącego Mesjasza - pamięcią sięgamy do zapisu ewangelii, który mówi że w Mesjaszu nigdy łaknąć i pragnąć nie będziemy. A maca cierpienia spożywana w Pesach jest pokarmem, który daje nam życie
wieczne (J 6:32-35 + 48-51):
"Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, nie Mojżesz dał wam chleb (…) Tu natomiast jest chleb, który zstępuje z nieba, aby nie umarł ten, kto go spożywa’.”
Zakończenie.
Celebracja Sederu Pesachu nie jest celem samym w sobie. Nie odmierzajmy czasu w legalistyczny sposób, ani nie mierzmy w dekagramach symbolicznych pokarmów, jakie spożywamy. Wszystkie szczegóły Sederu są duchowe i mają na celu uprzytomnić nam, że nasze odkupienie jest ciągłym procesem naszego życia, a nie jednorazowym wydarzeniem. Nieprzypadkowo napisano w Flp 2,12 z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. Cały cykl Moadim – od Pesach po Sukkot to wyznaczone czasy służące nam, ludziom wierzącym, w uświęceniu i w relacjach z naszym Bogiem.
Moadim są po to, aby wzbogacić naszą wiarę i duchowe zrozumienie - celu, sposobu i wartości naszego odkupienia w Jeszua HaMaszijah. Pesach otwiera jako pierwszy Moed cały cykl Moadim, w których pełną piersią i całą duszą odbieramy uświęcenie, oświecenie I błogosławieństwo naszego Adonaj.
Malachiasz 3:22-23
„Pamiętajcie o zakonie Mojżesza, mojego sługi, któremu przekazałem na Horebie, ustawy i prawa dla całego Jisraela!"
Warto wiedzieć:
[1] Tora – dosłownie: nauka, instrukcja. Pierwszy desygnat; Zakon, Prawo (Mojżeszowe) zapisanych w pierwszych (pięciu) Księgach Mojżeszowych [2] Brit HaDasza = Księgi Pisma tzw. Nowego Testamentu [3] Seder = Porządek liturgiczny wieczerzy Pesach [4] Chamec znaczy zakwas. Chamecem określane są produkty zrobione z jednego z pięciu zbóż: żyta, pszenicy, orkiszu, owsa i jęczmienia lub zawierające choćby śladowe ich ilości. Uważa się, że wystarczy 18 minut od kontaktu tych zbóż z wodą, by nastąpił proces fermentacji. Po tym czasie produkt staje się zakwasem. W czasie święta Pesach zakazane jest spożywanie chamecu oraz posiadanie go [5]Teszuwa – (dosłownie powrót) - nawrócenie (całościowy proces: żalu za grzechy, zmiany myślenia i postępowania, zadość uczynienia ludziom za wyrządzone zło I powrót do Boga na warunkach nauki Tory [6] Halacha - dosłownie "droga"- sposób postępowania, protokół, procedura [7] Abraham Joshua Heschel 1907-1972 potomek chasydzkich cadyków. Rabin, Teolog, poeta i mistyk. Autor wielu książek o tematyce biblijnej [8]Seder - w języku aramejskim znaczy dosłownie „Porządek”, „Kolejność" W Judaizmie seder oznacza pierwszy wieczór święta Pesach a w diasporze dwa pierwsze wieczory tego święta. [9] HaMaszijah - Ten Mesjasz (dosł. Ten Pomazaniec), oryginalne brzmienie tytułu Chrystus. [10] Maror - gorzkie zioła - potrawa w postaci gorzkich warzyw (chrzanu lub sałaty) mających symbolizować gorycz niewolnictwa, spożywana podczas wieczerzy będącej częścią święta pesach [11]Maca Tasz - Trzy komorowa torba płócienna na 3 kawałki macy. Używana w czasie wieczerzy Sederu [12]Afikomen – dosłowne znaczenie – Przychodzi później. Kawałek macy, którą przewodniczący uroczystości sederowej na jej początku oddziela od reszty i ukrywa. Pod koniec posiłku jest wyjmowana i rozdzielana wśród siedzących przy stole [13] Jachac - Złamanie i schowanie środkowej macy
Σχόλια