- drogamesjanska
Pseudopodstawy "Teologii Zastąpienia" - Część 2
Pseudopodstawy "Teologii Zastąpienia" – Część 2 – Rz 2,29 Rz 2,29 Ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie w duchu
Wstęp: Teologia zastąpienia to teologia utrzymująca, że Izrael fizyczny, etniczny został zastąpiony przez chrześcijański Kościół
W swych podstawowych punktach Teologia „Zastąpienia Izraela” utrzymuje, że:
1. Naturalny Izrael, czyli fizyczne potomstwo Abrahama, zawiódł w planie zbawienia i został odrzucony.
2. Kościół Chrześcijański jest duchowym potomstwem Abrahama przez Jezusa. Jest nowym, duchowym Izraelem, który zastąpił etniczny Izrael. 3. Obietnice złożone fizycznemu Izraelowi są i będą duchowo wypełniane wobec duchowego Izraela.
Sobór w Nicei, zwołany w 325 r. n. e., stał się punktem zwrotnym w historii Kościoła. Od tej pory cała powszechnie akceptowana teologia była budowana na antyżydowskim fundamencie.
Zmiany natury teologicznej przyjęte na soborze nicejskim uniemożliwiły Kościołowi dalsze wypełnianie misji otrzymanej od Boga i mają reperkusje po XXI wiek n.e.
Zmiany instytucjonalne, jakie zaszły po tym soborze, można określić jako fundamentalne i monumentalne zarazem. Wymieńmy najważniejsze z nich:
1. Odrzucenie zasady literalnej interpretacji Pisma, dokonywanej zgodnie z kontekstem zawartego w Nim nauczania.
2. Postawienie autorytetu hierarchii kościelnej ponad objawieniem zawartym w Piśmie Świętym.
3. Ukierunkowanie doktryny Kościoła i praktyk religijnych w opozycji do Żydów.
Rz. 2,29 ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie, i to jest obrzezanie, które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie według litery; taki ma chwałę nie u ludzi, lecz u Boga.
Na podstawie tego, wyrwanego z kontekstu, tekstu Kościół Rzymsko-Katolicki i wiele denominacji protestantyzmu wpletli w tekst własne dogmaty i wierzenia i uważa się za duchowy Izrael. Jaka matka takie też córki.
To jest pochodne soboru w Nicei 325r., który to sobór ustalił że od tej pory to Kościół jest nowym, duchowym Izraelem - duchowym potomstwem Abrahama przez Jezusa, potomstwem,
które zastąpiło Izrael.
Dzisiaj studium listu Rz. 2r wg pszat i uszanowaniem zasady kontekstu:
Pszat (prosty) jako zasada odczytywania tekstu biblijnego to dosłowny, najbardziej oczywisty sens tekstu w oparciu (często) o gramatykę języka i tło historyczne
Zasada kontekstu to uszanowanie wszystkich wersów towarzyszących, jak też wersów analogicznych
remez („wskazówka”) – kiedy jakieś słowo, wyrażenie czy inny element tekstu wskazuje na jakąś prawdę niedostrzegalną za pomocą pszat. W metodzie tej zakłada się, że Bóg może zwracać nam uwagę na rzeczy, których sami autorzy Biblii nie byli świadomi
Drasz lub Midrasz („poszukiwanie”) to alegoryczne lub też symboliczne zastosowanie danego tekstu w celach homiletycznych.
Po pierwszym rozdziale, gdzie Saul opisuje grzechy ludzi ściągające Boży gniew i sąd, autor przystępuje do osądzenia pychy i arogancji ludzi znających naukę Tory i tym samym prawo Boże
Rz. 2,1-5. Nie ma przeto usprawiedliwienia dla ciebie, kimkolwiek jesteś, człowiecze, który sadzisz; albowiem, sądząc drugiego, siebie samego potępiasz, ponieważ ty, sędzia, czynisz
to samo.2. Bo wiemy, ze sad Boży słusznie spada na tych, którzy takie rzeczy czynią.
3. Czy mniemasz, człowiecze, który osadzasz tych, co takie rzeczy czynią, a sam je czynisz,
że ujdziesz sadu Bożego?4. Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości,
i pobłażliwości, nie zważając na to, ze dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi?5. Ty jednak przez zatwardziałość swoja i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu
i objawienia sprawiedliwego sadu Boga,
Apostoł zwraca się do swoich rodaków wyjętym z Tory tekstem, który sędziemu nakazuje sprawiedliwość czynić i nie mieć względu na osobę (Mt 7,1-4 Jk 4,11-12). Nikt z ludzi nie ma prawa uważać się za kogoś lepszego, ponad innych ludzi. Ja i ty bracie, siostro musimy odwrócić się od naszych grzechów i żyć świętym życiem jakie pokazuje i nakazuje instrukcja Tory
Rz. 2,6-9 który odda każdemu według uczynków jego:7. tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny;8. tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta. 9. Tak, utrapienie i ucisk spadnie na dusze każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka,
Zła nowina, jak też dobra nowina ma charakter powszechny: wszyscy zgrzeszyliśmy i brak nam chwały Bożej. Gniew Boży (Rz. 1,18) spada i spadnie na grzesznika z pogan, ale też na grzesznika z Yehudim (Żydów). Sprawiedliwość Boża dotyczy także Yehudim. Jeżeli jakiś Żyd uważa, że z racji swego urodzenia czy też znajomości Tory jest na pozycji uprzywilejowanej to się myli – A takie było przekonanie powszechne w I wieku n.e. (Ga 2,15 my nie jesteśmy grzesznikami z pogan). Takie przekonanie o swojej wyższości nad innymi nie jest obce wśród chrześcijan, którzy potrafią być dumni z miana „chrześcijanin”, ze zdobytej wiedzy biblijnej i wykształcenia, ale ich życie jest zaprzeczeniem uczniostwa Jeszua z Nazaretu.
Rz. 2,10-12 a chwała i cześć, i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem
i Grekowi.11. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.
Bóg nie ma względu na osobę, a to znaczy, że Bóg nie faworyzuje Żydów tylko z tego powodu, że urodzili się w rodzinie żydowskiej. Bóg błogosławi każdemu kto dobrze czyni i takim ludziom czyniącym dobro daje swój Szalom – Pokój jako dobro uniwersalne.
Rz. 2,12-16 Bo ci, którzy bez zakonu zgrzeszyli, bez zakonu tez poginą; a ci, którzy w zakonie zgrzeszyli, przez zakon sadzeni będą; 13. gdyż nie ci, którzy zakonu słuchają, są sprawiedliwi
u Boga, lecz ci, którzy zakon wypełniają, usprawiedliwieni będą.14. Skoro bowiem poganie, którzy nie maja zakonu, z natury czynią to, co zakon nakazuje, są sami dla siebie zakonem, chociaż zakonu nie maja; 15. dowodzą tez oni, ze treść zakonu jest zapisana w ich sercach; wszak świadczy o tym sumienie ich oraz myśli, które nawzajem się oskarżają lub tez biorą
w obronę;16. będzie to w dniu, kiedy według ewangelii mojej Bóg sądzić będzie ukryte sprawy ludzkie przez Jezusa Chrystusa.
Aby podkreślić wyższość czynów nad podręcznikową znajomość Tory i nad statusem Żyda Saul trafnie zwraca uwagę na to, że Goim, którzy z definicji nie znają Tory, z natury postępują tak,
jak nauka Tory wymaga. To jest świadectwo wypisania Tory w sercu wg słów przymierza
Hbr 8,8-12
17. Jeśli tedy ty mienisz się Żydem i polegasz na zakonie, i chlubisz się Bogiem,
Pewien chrześcijański kaznodzieja ten tekst odnosił do fizycznego Izraela, a w tym samym wykładzie w. 29 do duchowego Izraela (do siebie). Nie uszanował zasady kontekstu, o której
to zasadzie uczył się w swoim kościele. Pomylił „egzegezę”, czyli rzetelne wyjaśnienie tego,
co w tekście biblijnym jest napisane, z „eisegezą”, czyli wpleceniem dogmatów kościoła do treści SŁOWA Bożego. To jest nagminne. Teolodzy chrześcijańscy bez ładu i składu w jednej partii tekstu robią Magiel (mix) symbolu i litery- robią magiel w jednym worku alegorii pełnej symboli z dosłownym czytaniem tekstu pszat. Nie można jednak winić (i nie winię) pojedynczych pastorów. Pastorzy często muszą być wiernym wasalami swojej denominacji i jej dogmatów eufemistycznie zwanych naukami wiary.
Rz. 2,17-23. Jeśli tedy ty mienisz się Żydem i polegasz na zakonie, i chlubisz się Bogiem
18. i znasz wole jego, i umiesz rozróżnić dobre od złego, będąc pouczonym przez zakon,
19. i uważasz siebie samego za wodza ślepych, za światłość dla tych, którzy są w ciemności,
20. za wychowawcę nierozumnych, za nauczyciela dzieci, mającego w zakonie ucieleśnienie wiedzy i prawdy, 21. ty wiec, który uczysz drugiego, siebie samego nie pouczasz? Który głosisz, żeby nie kradziono, kradniesz? 22. Który mówisz, żeby nie cudzołożono, cudzołożysz? Który wstręt czujesz do bałwanów, dopuszczasz się świętokradztwa? 23. Który się chlubisz zakonem, przez przekraczanie zakonu bezcześcisz Boga?
Po wykazaniu, że brak Tory niekoniecznie stawia Nie-Żyda (Goim) na z góry spalonej pozycji, Saul , z ciętą ironią jako były Faryzeusz gorliwiec wykazuje, że Żyd może zaprzepaścić swe korzystne położenie (Rz. 3,1-2) jeśli status Żyda i znajomość Tory uzna za powód do przechwałek (w. 17-20).
W nakreślonym obrazie nie ma nic z antysemityzmu, to raczej odniesienie do uniwersalnej prawdy zawartej w Rz. 3,1-3 do specyficznego żydowskiego kontekstu. Jehuda czyli Żyd, zamiast być światłością dla Nie-Żydów, popycha Nie-Żyda do ciemności pogaństwa.
Iż 42,6 Ja, Pan, powołałem cię w sprawiedliwości i ująłem cię za rękę, strzegę cię i uczynię cię pośrednikiem przymierza z ludem, światłością dla narodów,
Iż 49,6 Mówi: To za mało, że jesteś mi sługą, aby podźwignąć plemiona Jakuba i przywrócić oszczędzonych synów Izraela, więc ustanowiłem cię światłością pogan, aby moje zbawienie sięgało aż do krańców ziemi.
Żyd popycha Goim do ciemności pogaństwa a co za tym idzie popycha do bluźnierstwa imieniu Bożemu. W XIII wieku pewien rabin (Mojżesz z Coucy) pisał: "Ci co bez skrupułów kłamią Goim
i okradają ich, są gorsi niż pospolici przestępcy. To bluźniercy bo wskutek ich winy mówią Goim: Nie masz prawa u Żydów nie masz norm moralnych"
Rz. 2,24. Albowiem z waszej winy, jak napisano, poganie bluźnią imieniu Bożemu.
Można śmiało powiedzieć takie samo oskarżenie pod adresem tych, co są chrześcijanami tylko
z nazwy, a życie ich urąga Bogu – życie wbrew etyce biblijnej skłania bogobojnych Yehudim
do wzgardzenia Mesjaszem z Nazaretu i odsunięcia się od Mesjasza na stałe i do końca życia.
25. Bo obrzezanie jest pożyteczne, jeśli przestrzegasz zakonu; jeśli jednak jesteś przestępca zakonu, obrzezanie twoje stało się nieobrzezaniem. 26. Jeśli więc ten, który nie ma obrzezania, zachowuje przykazania zakonu, czyż jego nieobrzezanie nie będzie poczytane za obrzezanie?
Z jednej strony obrzezanie potraktowane jako symbol tego, że się jest Żydem i ma ono istotną wartość (Rz. 3,1-2; 9,4-5; 11,11-32) pod warunkiem, że robisz to co mówi Tora. Lecz jeśli gwałcisz Torę i jej nie przestrzegasz, to twoje obrzezanie staję się nieobrzezaniem. Odrzuciłeś wszystko czego symbolem jest żydowskość. Gardząc Bogiem i Jego Prawem odciąłeś się duchowo od Jego obietnic i od Jego ludu, mimo że z biologicznego i kulturowego punktu widzenia więzi pozostały. Znikła jednak rzeczywistość kryjąca się za tym symbolem. Z drugiej strony, jeżeli człowiek nieobrzezany z Goim przestrzega sprawiedliwych zasad wynikających
z etyki Tory, to jego fizyczne nieobrzezanie staje się duchowym obrzezaniem (ale nie duchowym żydostwem), bo też Tora mówi o duchowym obrzezaniu.
5 Mjż 10,12-16 Teraz wiec, Izraelu, czego zada od ciebie Pan, twój Bóg! Tylko, abyś okazywał cześć Panu, swemu Bogu, abyś chodził tylko jego drogami, abyś go miłował i służył Panu, swemu Bogu, z całego serca i z całej duszy, 13. abyś przestrzegał przykazań Pana i jego ustaw, które Ja ci dziś nadaje dla twego dobra. 14. Oto do Pana, twego Boga, należą niebiosa
i niebiosa niebios, ziemia i wszystko, co na niej się znajduje, 15. jednak tylko do twoich ojców przywiązał się Pan, twój Bóg, aby ich miłować, a po nich wybrał ze wszystkich ludów was,
ich potomków, jak to jest dziś. 16. Obrzeżcie wiec nieobrzezkę waszego serca, a waszego karku już nie zatwardzajcie, 27. Przeto ten, który cieleśnie jest nieobrzezany, a wypełnia zakon,
będzie sadził ciebie, który mimo litery zakonu i obrzezania jesteś przestępcą zakonu.
Saul ostro i mocno dobiera się do skóry pozornych świętoszków zwłaszcza tych w żydowskiej formie
Rz. 2,28-29 (wg D.Stern) Bo prawdziwy Żyd nie jest Żydem tylko z zewnątrz - prawdziwe obrzezanie nie jest tylko zewnętrzne i fizyczne. Przeciwnie, prawdziwy Żyd jest Żydem od wewnątrz, a prawdziwe obrzezanie jest obrzezaniem serca, duchowym, a nie dosłownym,
tak aby jego chluba pochodziła nie od innych ludzi, ale od Boga.
Definicja Żyda: Kto to jest Żyd? Polski termin Żyd pochodzi poprzez greckie Ioudaios pochodzi od hebrajskiego słowa Jehuda (Yehudim l. Mn.) i pokrewny jest słowu Hodaja (‘chwała”). Etymologicznie zatem Żyd to chwalca Boga i na odwrót, chwała, o którą powinien zabiegać,
i którą powinien sobie cenić, pochodzi nie od innych ludzi, ale (jak być powinno) od samego Boga. To gra słów jest nieobecna w żadnych przekładach, ani polskich, ani greckich, ani też angielskich. Przyjście na świat w rodzinie żydowskiej nie czyni człowieka Żydem jak mawiał szef organizacji "Żydzi dla Jezusa". Urodzenie się jako dziecko chrześcijańskich rodziców nie czyni
z ciebie chrześcijanina. Tak jak urodzenie się w samolocie nie uczyni z ciebie samolotu.
To jest podstawowa sprawa: Bycie chrześcijaninem, bycie mesjańskim Żydem
czy też mesjańskim uczniem Jeszua z Nazaretu wymaga ufnej wiary, której nie dziedziczy
się biologicznie. Bóg nie ma wnuków, jak mówi protestanckie przysłowie.
Podsumowanie: Dzisiejszy wykład listu Rz. 2r jest i był wg pszat i z uszanowaniem zasady kontekstu. Interpretacja wg Pszat (prosty) jest zasadą odczytania tekstu biblijnego w sposób dosłowny, wyeksponowaliśmy najbardziej oczywisty sens tekstu w oparciu gramatykę języka
i tło historyczne
Drugi rozdział Listu do Rzymian jest apelem do fizycznego, literalnego Żyda, aby przestał chlubić się z faktu urodzenia w Żydowskiej rodzinie, aby przestał się chwalić swoją znajomością Tory …, by z jego powodu i takiego powodu poganie nie bluźnili Bogu.
Analiza Rz. 2r wg literalnego dosłownego znaczenia (pszat) i wg zasady kontekstu wyklucza wers Rz. 2,29 jako podstawy do tezy i założenia, że Chrześcijański Kościół jest duchowym Izraelem.
Wracając do korzeni naszej wiary odrzucamy postanowienia soboru w Nicei, których cały kościół trzyma się przez 17 wieków
1. Sobór w Nicei Odrzucił zasady literalnej interpretacji Pisma, dokonywanej zgodnie
z kontekstem zawartego w Nim nauczania.
2. Sobór w Nicei Postawił autorytet hierarchii kościelnej (ksiądz, pastor) ponad objawieniem zawartym w Piśmie Świętym. A to znaczy, że każdy może stosować eisegeze[1] miast egzegeze[2]
3. Sobór w Nicei Ukierunkował doktryny Kościoła i praktyki religijne w opozycji do Żydów.
Poselstwo do protestanckich córek katolickiej matki Kościoła:
Zachowanie soboty jako szabatu, trzymanie się diety biblijnej nie czyni z nikogo Żyda.
Tak też zachowanie szabatu i diety biblijnej nie czyni z nikogo duchowego Izraela.
Dobra rada i ostrzeżenie: Tym, którzy chcą za wszelką cenę posadzić siebie na miejscu Żydów (nazywając siebie „Izraelem duchowym”, czyli Żydami, i resztką Izraela choć nimi nie są),
aby przywłaszczyć sobie ich pozycję wobec Boga oraz błogosławieństwa im obiecane,
polecam pod rozwagę werset z księgi
Ap. 3,9 Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem.
Kto z was czytelników chcę mieć udział w zgromadzeniu Szatana?
Nie chciałbym być źle zrozumianym: Nie jestem przeciwko kościołom, jestem przeciwko babilońskim strukturom kapłaństwa i co za tym idzie władzy kapłanów, księży i pastorów,
którzy częstokroć miast dać chwałę dla Boga odbierają tą chwałę dla siebie.
Błogosławię wszystkim, którzy zmanipulowani błędnym nauczaniem swojego kościoła uważali się do tej pory za duchowy Izrael. Błogosławię wszystkim, aby wystarczył nam wszystkim tytuł potomstwa i dzieci Awrahama- Ojca wiary wg obietnicy. Niechaj wystarczy nam wierzącym
z pogan "nowe imię" jakie Wszechmocny Bóg obiecuje wszystkim cudzoziemcom
(czyt. Iż 56,2-5-8)
Błogosławiąc proszę dajcie posłuch SŁOWU BOŻEMU
Ap 18,4 I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające,
Na podstawie własnego wykładu z dnia 07/02/2015 - opracował Piotr Fras
[1] eisegeza (od grec. „eis” - do ) oznacza wprowadzenie własnych idei, dogmatów
i tez w tekst Pisma Świętego [2] Egzegeza – badanie i krytyczna interpretacja tekstów biblijnych