Szawuot - Tygodnie - Pięćdziesiątnica

Artykuł dotyczący święta Szawuot (Tygodnie), zwanego również dniem Pięćdziesiątnicy. Zachęcamy do lektury!

Autor tekstu - Piotr Fras

Szawuot -Tygodnie - Pięćdziesiątnica

Hag ha - Szawuot - Święto Tygodni (2 Mjż/Wj 34:22).

Wstęp.

Celem i funkcją świąt biblijnych jest wkomponowanie nas, ludzi bogobojnych w określony rytm biblijnych spotkań z Wiekuistym. Jak „sznurkiem” relacji modlitewnej wiążemy się codzienne z naszym Adonaj, tak i „sznury” moadim[1] (Świąt) wiążą nas coraz mocniej z Bogiem. Tych „sznurów” przywiązania do Adonaj jest więcej - to m.in. czytanie Słowa Bożego czy wypełnianie micwot czyli przykazań itd. Będę często to mówił i pisał, że nie istnieje święto oderwane od innych świąt biblijnych. Wszystkie moadim (święta) są ze sobą powiązane i tworzą, progresywnie, rok liturgiczny. Wszystkie "wyznaczone czasy" uczą nas prawidłowych, świętych relacji z Wiekuistym. Uczą nas wdzięczności za każdy darowany odcinek czasu na tej ziemi i wyrażania tej wdzięczności wobec Stwórcy. Wchodząc w świąteczny czas rezygnujemy z naszego władania czasem, materią i naszym “ego”, a królowanie i władanie naszą duszą oddajemy Bogu. Cykl Świąt od Szabatu do Szabatu, od Pesach do Sukkot uczy nas życia rytmem Bożego czasu.

Kalendarz świąt biblijnych to kalendarz wolności dla dzieci Bożych. A wolność dzieci Bożych w gospodarowaniu czasem jest wolnością decyzji, aby w “wyznaczonych czasach” oddawać się pod opiekę i błogosławieństwo Najwyższego. Wolność dzieci Bożych wyprowadzonych z Egiptów (Egiptu grzechu i Egiptu niewoli) nie była i nie jest celem samym w sobie. Wolność dana nam przez Wiekuistego oznacza przyjęcie na siebie umowy zobowiązującej nas do życia zgodnie z Bożą instrukcją daną nam przez Mojżesza z wyboru i pragnienia zbliżania się do niego z miłością ku niemu, poprzez posłuszeństwo Jego SŁOWU w Duchu Mesjasza

Święto Szawuot zawiera w swym poselstwie wiele symboli i Bóg zaprogramował w tym moed[2] określone przesłania. Pierwszym i najważniejszym jego przesłaniem jest fakt, że oswobodzenie człowieka z niewoli (Egiptu i grzechu) i uzyskanie wolności nie stanowią w żaden sposób pełnego oswobodzenia, dopóki nie zostaną ukoronowane przyjęciem duchowych, etycznych reguł Tory. Bo dopiero etyczne reguły Tory wyprowadzają nas z niewoli egoizmu, niewoli jaką człowiek niesie w sobie samym. Szawuot jest świętem upamiętniającym nadanie ludowi Bożemu doskonałych reguł czyli Bożej instrukcji do życia- Tory i dlatego właśnie Szawuot nazywane jest również Czasem Nadania Naszej Tory (hebr. Zman Matan Toratejnu).

Początki.

Nakaz obchodzenia święta zapisany jest w 5 Mjż/Pwt 16:9-11:

"i będziesz obchodził Święto Tygodni na cześć Pana, Boga twego, z dobrowolnymi szczodrymi darami, jakie dawać będziesz odpowiednio do tego, jak pobłogosławił ci Pan, Bóg twój. W miejscu, które wybierze Pan, twój Bóg, na mieszkanie dla swego imienia, będziesz się weselił przed Panem, Bogiem twoim, ty i twój syn, i twoja córka, i twój sługa, i twoja służebnica oraz Lewita, który mieszka w twoich bramach, i obcy przybysz, i sierota, i wdowa, którzy są pośród was."

Jak już wspomniano Święto Tygodni /Szawuot ma zdecydowany związek z nadaniem Tory/Prawa przez Boga i zawarciem Przymierza pod Synajem. Czytając o wyjściu Izraela z Egiptu dowiadujemy się, że Izraelici wyszli z Egiptu w pierwszym miesiącu Abib/Nisan[1] (czas Paschy), a w trzecim miesiącu dotarli do Góry Synaj (czas Święta Tygodni).

W księdze Szemot czyli 2 Mjż/Wj dowiadujemy się że 19:1:

"Pierwszego dnia trzeciego miesiąca od wyjścia przybyli na pustynie Synaj"

Data moed Szawuot

Między świętem Pesach a Szawuot trwa tzw. odliczanie snopu (omeru). Liczenie rozpoczyna się od drugiego dnia Święta Przaśników, kiedy to w Świątyni składano oddanie/ofiarę z omeru, czyli snopu jęczmienia z wiosennego zbioru. Od tego dnia odliczano 7 tygodni, by w

kolejnym 50-siątym obchodzić święto Szawuot.

Szawuot - Pięćdziesiątnica - jest ściśle powiązany z terminem obchodzenia Pesach, albowiem Szawuot - Święto Tygodni przypada w pięćdziesiąt dni po kołysaniu "snopa Jęczmienia".

Święto Tygodni nie ma stałej daty, a to znaczy że jest świętem "ruchomym" i zależnym od daty Pesach - pierwszego święta liturgicznego roku. Ten szczególny moed i jego datę zaczynano liczyć od określonego obrzędu Święta Pesach, o którym mówi Tora.

Waikra/Kpł 23:15-16 :

"Od następnego dnia po sabacie, kiedyście przynieśli snop dla dokonania obrzędu potrząsania, odliczycie sobie pełnych siedem tygodni, Aż do następnego dnia po siódmym sabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę z pokarmów dla Pana"

Już za czasów istnienia Drugiej Świątyni trwały spory w łonie Judaizmu pomiędzy różnymi frakcjami Saduceuszy i Faryzeuszy na temat dnia, od którego należy liczyć Omer. Wg opinii Pruszim[1], obowiązującej do dziś, szabat ww. oznacza pierwszy dzień święta Pesach, dlatego odliczanie zaczyna się następnego dnia, czyli 16 Abib/Nisan. Cyt. "Sekta bajtosim rozumiała szabat dosłownie (Miszna, Menachot 10,3), i dlatego według nich święto Szawuot musiało zawsze wypadać w niedziele"[2]. Jeszcze inaczej dzisiaj rozumują Felasze[3], dla których Szabat to siedmiodniowy okres świąteczny i liczą omer dopiero po zakończeniu Pesach/Przaśników. Dla Felaszy Szauwot zawsze wypadnie dwunastego dnia miesiąca Sziwan. Dzisiaj jest podobnie jak w Starożytności. W społecznościach pro-mesjańskich daje się zauważyć dogmatyzację[4] poglądów nie tylko w temacie Moadim, ale także i w różnych płaszczyznach życia wspólnotowego. Dogmatyzacja nie jest cechą właściwą ani dla głównego nurtu Judaizmu Ortodoksyjnego, ani też Judaizmu Mesjańskiego. Dopuszcza się różną Halachę[5] w temacie Świąt i kalendarza.

Wyjaśniając sprawę daty Pięćdziesiątnicy chciałbym podzielić się "wskazówkami" dla wszystkich, którzy analizują "problem" liczenia Omeru. Pierwsza wskazówka: Obrzęd potrząsania snopem jęczmienia, czyli omerem, w drugi dzień Pesach wskazuje na Jeszua. To jest symboliczny obraz jedynego w swoim rodzaju oddania/ofiary naszego Jeszua Mesjasza, który "kołysany" w drugim dniu Pesach/Przaśników staje się symbolem "plonu", otwierającym zbiór przyszłych "plonów" na całej ziemi. Nieprzypadkowo bowiem to Święto ma nazwę hebrajską Hag ha-Kacir – co oznacza Święto Zbiorów - dokładnie „koniec żniw" (2 Mjż/Wj 23:16).

Drugą ważną wskazówką dla liczenia omeru jest credo Moabitki Rut: Rut 1:16:

"Lecz Rut odpowiedziała: Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie; albowiem dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój lud mój, a Bóg twój - Bóg mój."

Wyznając wiarę w Boga Izraela wyznaję także credo Rut. W swych zasadach wiary staram się trzymać tej halachy liczenia omeru, jaką ma cały Izrael, a nie jego marginalne ugrupowania. Chciałbym też zauważyć, że będąc pielgrzymami na "Mesjańskiej Drodze" nigdy nie "gwałcimy" sumień ludzi wierzących, dlatego wybór metody liczenia omeru pozostawiamy w gestii każdego wierzącego. Mocno podkreślam - Halacha liczenia omeru nie jest przyczynkiem do rozłamu, ale pozwala na pokojowe współistnienie w jednej kongregacji zwolenników różnych opcji zachowania szabatu i innych Moadim.

Będąc zwolennikiem zasady podanej przez biblijną Rut - mocno utożsamiam się z Ludem Bożym Izraela i zawsze będę po stronie całego Izraela, a nie jego pojedynczych społeczności. Tak więc skoro cały Izrael potrząsał snopem w drugim dniu święta tak i ja mój osobisty "snop Mesjasza" - omer zaczynam liczyć od 16 Abib.

Zaprogramowane poselstwa w Szawuot

Poselstwo przymierza

Pielgrzymując na mesjańskiej drodze (czyt. Hbr. 11,13) byliśmy w pierwszym pałacu Króla królów jakim był Pesach. To pierwsze święto pielgrzymkowe Pesach i Przaśniki ukazały nam i do dziś obrazują m.in. śmierć (oddanie/ofiara baranka) Jeszua Mesjasza i przaśność (bezgrzeszność) Jego Oddania. Przaśniki i jedzenie macy obrazowały nam przaśność (bezgrzeszność) naszych dusz. Celebra Pesach dosłownie znacząca przejście przygotowała nas na ostatni cudowny Pesach/Przejście, jakim będzie przejście ze śmiertelnych, skażonych ciał w nieśmiertelne ciała (czyt. 1 Kor 15,50-54). Kolejne święto pielgrzymkowe jakim jest Szawuot jest niezwykłą konstrukcją w czasoprzestrzeni Bożej. Architektura Szawuot w swym fundamencie, podstawach ścian nośnych niesie poselstwo przymierza. Szawuot to święto upamiętniające uroczyste nadanie Tory i corocznie celebrowano je jako Święto odnowienia Przymierza z Wiekuistym nazywając je Szewuot co znaczy Przysięgi. Jednym z najstarszych źródeł, które łączy Szawuot z odnowieniem przymierza jest Księga Jubileuszów 6,17,21nn cyt. "Dlatego też zostało postanowione i zapisane na niebiańskich tablicach, by oni mogli obchodzić tego miesiąca Święto Tygodni, jeden raz do roku, tak aby rokrocznie odnawiać przymierze"[1]. Ale tak naprawdę najstarszym źródłem wiążącym Szawuot z nadaniem Tory jest Tanach. Nieprzypadkowo reforma króla Asy była celebrowana w czasie Święta Szawuot, bo złożona przysięga była w treści taka sama jak pod górą Synaj Szemot/Wj 19,8:

"Uczynimy wszystko co Adonaj rozkazał"

W innym miejscu, Szemot/Wj 24,7:

"Następnie wziął Księgę Przymierza i głośno przeczytał ludowi, ten zaś rzekł: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni."

Reforma religijna mająca na celu Teszuwę (powrót) całego narodu do Boga była jak czytamy zobowiązaniem i przysięgą 2Krn 15:10-15:

"podejmując zobowiązanie, że będą szukać Pana, Boga swoich ojców, z całego serca i z całej duszy, (...) I złożyli donośnym głosem przysięgę Panu wśród radosnych okrzyków i dźwięku trąb i rogów."

To jest podstawą Szawuot a zarazem punktem kulminacyjnym i docelowym święta Pesach. Dlaczego? Ponieważ wyzwolenie z Egiptu (Pesach) było niezbędnym wstępnym warunkiem Objawienia na górze Synaj i przekazania daru "nauki Bożej" Tory. Ten cudowny dar Tory pisanej jest fundamentalnym czynnikiem, który prowadzi każda ludzką duszę do wewnętrznego wyzwolenia. Wyzwolenia z niewoli egoizmu, własnego ego a także grzechu, który niewoli nas najmocniej.

Poselstwo o Ruach Hakodesh[1]

Poselstwo przymierza w Święcie Szawuot to pierwsze i zasadnicze poselstwo, ale wymowa tego czasu jest daleko głębsza i daje wskazanie na poselstwo o Ruach Hakodesh (Duch Święty). W Czasie nadawania Tory Przymierza na Synaju wszyscy widzieli grzmoty i ogniste błyskawice.

2 Mjż/Wj 20,18nn

"wszystek lud zauważył grzmoty i błyskawice"

Podobnie było na Szawuot w którym udział mieli apostołowie bo na tym Szawuot czyli "odnowieniu przymierza" napełnieni zostali wszyscy językami ognia" (czyt. Dz. 2,1-4). To było niesamowite odnowienie przymierza, które nie tylko wypełniło zapowiedzi prorockie (czyt. Joel 3,1-3), ale co istotne napełniło pierwotnych uczniów Jeszua Ruach Hakodesh czyli Duchem Świętym.

Zstąpienie Ducha Świętego, zapowiedziane przez Torę i proroków

(czyt. 4 Mjż/Lb 11,29; Jl 3,1-3), a potwierdzone przez Jeszua miało swoje wypełnienie właśnie w czasie święta Szawuot . Wylanie Ducha Świętego miało i ma określone cele i funkcje w życiu wierzącego J 14,26:

"A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. "

Priorytetową funkcją i celem Ruach jest oznajmić o grzechu, sprawiedliwości i sądzie każdemu człowiekowi (czyt. J 16,9). W dalszej kolejności celem Ruach jest zaznajomić z prawdą SŁOWA BOŻEGO każdego człowieka (czyt. J 16,13). W kontekście poselstwa święta Tory jakim jest Szawuot warto sobie zadać pytania. Kiedy uczniowie dostali dar Ducha Świętego? Odp. W Szawuot, w Dniu Święta Tygodni. Co takiego przypomni Ruach zwany Pocieszycielem?

Czego nauczy Pocieszyciel jako persofinikacja Ducha Bożego?[2]. W kontekście święta "Odnowienia Przymierza" - Ruach, tych co nie znają nauki Bożej (Tora) nauczy i tchnie w serce umiłowanie wszystkiego co powiedział Bóg. A tym co znają Tore pisaną tylko powierzchownie i literalnie przypomni słowa Jeszua, który zawsze nauczał na fundamencie Tory (czyt. Łk 24,27).

Pisząc o Szawuot i wylaniu Ducha Świętego koniecznym staje się zadać jeszcze jedno pytanie. Mianowicie: Po co uczniowie zebrali się w dniu święta Szawuot, Pięćdziesiątnicy? Odp. Aby celebrować dzień nadania Tory i odnowienia przymierza z Wiekuistym. Jak pod Synajem i w czasie reformy króla Asy czytali Torę, Aseret Hadibrot[3], i powtarzali słowa

przysięgi – Szewuot 2 Mjż/Wj 24,7:

"Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni."

Poselstwo Ruach Hakodesh harmonizuje z poselstwem Przymierza w Szawuot.

Zapowiedziane przez proroków Nowe Przymierze (czyt. Jr 31,31-33 Ez 36,25-27) w swej podstawowej i fundamentalnej treści niosło poselstwo nauki (Tory) Bożej na "falach" Ruach Hakodesh wprost do serca. W Szawuot o którym piszą Dzieje Apostolskie (czyt. Dz. 2,1-4) Wiekuisty celowo i programowo Duchem Świętym zapieczętował swoich uczniów Torą. W tym dniu wypełniło się SŁOWO Boże zapowiedziane przez proroka Izajasza Iz 8,16:

"Zabezpieczę świadectwo, zapieczętuję naukę (org. Torę) w moich uczniach."

Poselstwo Przymierza i poselstwo o Ruach harmonizuje z poselstwem żniwa Dz 1:8:

"ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi."

Jak sprawozdają Dzieje Apostolskie Święto Tygodni zapoczątkowało żniwo pierwocin wśród Żydów. W tym samym czasie zwiastowana poganom ewangelia zaczęła przynosić żniwa w postaci bogobojnych ludzi z Narodów. Lektura Dziejów Apostolskich dobitnie pokazuje jak ściśle koreluje poselstwo żniwa ze świętem Szawuot.

Poselstwo żniwa.

Święto Tygodni - Szawuot, podobnie jak Pesach i Przaśniki, ma charakter złożony. Jest nazwane świętem Żniw i pierwocin (hebr. Hag habikkurim), i w nawiązaniu do Pesach i Przaśników, oznacza święto pełni żniw. Po wiosennym, podwójnym święcie Paschy i Przaśników, to jak juz wiemy kolejne ważne święto pielgrzymkowe. Ważne abyśmy poznali wzajemne relacje łączące święta pielgrzymie. Pascha i Przaśniki oznaczały początek żniw - zbiór jęczmienia – symbol Izraela. Szawuot (Pięćdziesiątnica) - pełnie Żniwa (wszystkie gatunki zboża), a Święto Namiotów (Sukkot) - ostatnie żniwa - zbiór wszystkiego, co wyrosło na polach, w sadach i winnicach.

Święto Tygodni Biblia określa także jako Dzień Pierwszych Plonów/Owoców ponieważ w tym czasie, każdy Żyd zgodnie z nakazem Tory przynosił do świątyni, składając na ręce kapłana, pierwociny swoich plonów. Były to pierwsze owoce oraz dwa bochenki chleba (hebr. Lechem tnufa – chleby kołysania) wypieczonego z mąki pochodzącej z nowych zbiorów pszenicy na zakwasie.

Na początku żniwa (Pesach) były jedzone maccot - przaśniki, zaś w pełni żniwa (Szawuot) ofiarowany był chleb upieczony z zakwaszonej mąki. W dniu Szawuot/Tygodnie przynoszono do Świątyni dwa bochenki zakwaszonego chleba upieczonego z nowej mąki pszennej, bo to był nakaz Tory (czyt. 3Mjż/Kpł 23:17). Oddania z dwóch chlebów w czasie Święta Żniw na zakwasie (jak też nazywa się Szawuot) obrazują pełnię żniw pszenicy Bożej jak też pełnię Eklezji Bożej, która składa się tak z Jęczmienia – Yehudim (Żydów), jak też pszenicy - Goim (wierzących z Narodów). Dwa bochenki chleba na zakwasie obrazują także Żydów i Nie-Żydów przynoszonych na rękach modlitwy przed Boży Tron, a potrzebujących Mesjasza. Jeszua często nawiązywał w symbolach i przypowieściach do świąt biblijnych w tym do Szawuot. Łk 10,2:

"I powiedział im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje."

W poselstwie żniwa jakie eksponuje Szawuot widzimy - i jest to dla nas bardzo wyraźne - związek Szawuot ze słowami Jeszua zawartymi w Mr 16,15:

"I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu."

Nie można głosić dobrej nowiny bez mocy Ducha Świętego. Nie można głosić ewangelii o Nowym Przymierzu jak się nie ma tego przymierza w sercu. W końcu niemożliwym jest nauczać kogokolwiek i czegokolwiek jak się nie zna nauki Bożej. Ucząc narody przestrzegać Tory uczymy prawidłowo, bo nasz Jeszua MESJASZ jest także "żywą" Torą dając swoim życiem naukę, instrukcje życia i relacji. Szawuot jako święto nadania Tory było zapowiedzią nadania Tory dla wszystkich wierzących w poselstwie Ruach i poselstwie żniwa a zapowiedziane wcześniej przez proroków. Iz 2,3:

"I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie Tora/zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu. "

Całokształt poselstw harmonizuje się komplementarnie w Szawuot.

Ta czytelna symbolika Szawuot wciąż jest aktualnym poselstwem dla uczniów Mesjasza. Zachowując to Święto Tygodni każdy z nas deklaruje swoje uczestnictwo w żniwach świata jako robotnik na polu Wiekuistego. Przesłanie święta Żniw jest czytelne i wciąż aktualne dla każdego Żyda i Nie-Żyda. Zachowując to Święto każdy z nas ma przywilej i błogosławieństwo uczestniczyć w wylaniu Ruach HaKodesh na całą lokalną eklezje (hebr. Kehila).

Podkreślam i proszę zapamiętajmy: Święto Tygodni - Szawuot to święto Tory/Prawa. Rozumiejąc to, dopiero wtedy w pełni możemy uświadomić sobie, że zesłanie Ducha Świętego nie przypadkiem nastąpiło w Dniu Pięćdziesiątnicy (Dzieje 2:1-4). To było rozpoczęcie pieczętowania i opatrzenia pieczęcią sług Boga (Obj. 7r.), które trwa po dziś dzień. Szawuot to właściwy czas do otrzymania pieczęci Ducha Świętego, o którym piszę ap. Paweł Ef 1:13

"W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym."

Pieczęć Ruach HaKodesh jest położona na serce osoby wszczepionej w szlachetne drzewo oliwne, i w ten sposób stajemy się dziećmi Abrahama (Rzym. 11:17, Gal. 3:29).

Kiedy w naturalnych wodach oddałem się Bogu w chrzcie (zanurzenie hebr. Twila) to była z mojej strony deklaracja wstąpienia w przymierze z Wiekuistym Bogiem. Po wielu latach po chrzcie prowadzonym osobiście poprzez Ruach - Bóg odpowiedział i potwierdził osobiście swoje przymierze składając na moim sercu pieczęć Ducha Świętego w pieczęci nauki Bożej jaką jest Tora. To jest cudowne uczucie trwające we mnie po dzień dzisiejszy. To była i jest błoga pewność, że to Bóg zapieczętował mnie swym Ruach HaKodesh do zbawienia.

Prawdziwym paradoksem dla mnie dzisiaj jest postawa chrześcijan. Miliony wierzących chrześcijan pragnie przebudzenia duchowego, pragnie wylania deszczu Ducha Świętego na swój kościół, a nie chce zachowywać i celebrować biblijnego święta, w czasie którego Ruach Hakodesh/Duch Święty został wylany na bogobojnych uczniów Jeszua. Zamiast tego trzymają się pogańskich świąt, które z racji swej natury nie są błogosławione przez Wiekuistego. Pisząc w temacie świąt, w tym Szawuot będę podkreślał, że powszechna opinia unieważnienia tych biblijnych Świąt z chwilą śmierci Jeszua nie ma potwierdzenia w Piśmie Świętym. Nasz Mistrz, którego powinniśmy naśladować (1 Kor.11:1), trzymał sznur relacji z Adonaj poprzez wyznaczone czasy świąt, mówiąc prościej obchodził i celebrował święta biblijne (Łk. 2:41-42, Jana 2:13, 5:1)

Pisząc i omawiając poselstwa świąt biblijnych z nadania Bożego, zawsze staram się i szukam odniesień do Osoby i służby Jeszua z Nazaretu (por. Łk 24:27.44).

Podsumowanie.

1. Święto Tygodni - Szawuot to święto upamiętniające uroczyste nadanie Tory, gdzie corocznie celebrowano i celebruje się je jako Święto odnowienia Przymierza z Wiekuistym nazywając je Szewuot, co znaczy Przysięgi. Każdy bogobojny człowiek Żyd i Nie-Żyd ma prawo zawrzeć przymierze z Adonaj, czy też to przymierze odnowić, bo Szawuot to Święto Przymierza z Wiekuistym Bogiem.

2. Święto Tygodni - Szawuot to święto symbolizujące wylanie Ruach HaKodesh, aby w mocy Wiekuistego wziąć udział w żniwie świata zbierając do Bożego spichlerza najprzedniejszy jęczmień i pszenicę, która wyrosła na żyznej ziemi nauki i instrukcji Tory.

Zapraszam wszystkich do pałacu Króla Królów - pałacu czasoprzestrzeni, który nazywa się Szawuot. W tym niezwykłym przybytku Bożym każdy doświadczy mocy Ruach Hakodesh i będzie miał możliwość odnowienia przysięgi Przymierza. 2 Mjż/Wj 24,7 (BT):

"Wszystko, co powiedział Jahwe, uczynimy i będziemy posłuszni".

[1] Szawua l.poj. znaczy tydzień Szawuot l.mn. Tygodnie

[2] Moadim l.mn. Święta, wyznaczone czasy do relacji z Bogiem

[3] Moed L.poj. - Dosłownie "Wyznaczony czas"

[4] Abib - nazwa pierwszego miesiąca - „Abib” to poziom dojrzałości jęczmienia po wiosennym nowiu księżyca – Babilońska nazwa tego miesiąca to Nisan.

[5] Pruszim - dosłownie odłączeni - inaczej Faryzeusze

[6] Efrat Gal-Ed, Księga świąt żydowskich str. 68

[7] Felasze - Żydzi z Etiopi

[8] Dogmat - niepodważalna zasada wiary w teologii Chrześcijańskiej

[9] Halacha - dosłownie "droga" - sposób postępowania, procedura, protokół

[10] Apokryfy Starego Testamentu oprac. Ks. R. Rubinkiewicz, wyd. IV Warszawa 2000, s.274

[11] Ruach HaKodesh - Święte Tchnienie od Wiekuistego także Szechina rozumiana jako obecność Bożą

[12] Autor opracowania nie utożsamia Ducha Bożego z Trzecia osobą tzw. Trójcy

[13] Aseret Hadibrot - dosłownie dziesięć Bożych mów, dekretów; gr. Dekalog