W niniejszym artykule chciałabym przedstawić postać pierwszej kobiety stworzonej przez Boga. Jest nią Ewa, a dokładniej, przekładając z języka hebrajskiego - Ḥawwā, co oznacza „budząca życie”. Czyż nie piękne jest to, że w Biblii wielokrotnie posługiwano się zabiegiem, który polega na nadawaniu imion, których znaczenie jest adekwatne do roli, jaką pełni właściciel tegoż imienia?
„I nazwał Adam imię żony swojej; Chawa, gdyż ona stała się matką wszystkich żyjących”
Księga Rodzaju 3;20
Jak się okazuje, Ewa nie była tylko matką Kaina, Abla, Seta oraz innych synów i córek, których nie znamy, ale była również matką wszystkich ludzi na ziemi, także i Twoją –Drogi Czytelniku.
Poruszmy przez chwilę inny temat, ściśle nie związany z naszą bohaterką, jednak konieczny
aby w pełni scharakteryzować Ewę. Zauważmy, że Bóg stworzył człowieka ze szczególną uwagą. Wyróżnił go ponad wszelkie inne stworzenia. Bóg stwarzał zwierzęta "według ich rodzajów", ale gdy nastąpił moment stwarzania człowieka, padło wyjątkowe zdanie:
„I stworzył Bóg człowieka na obraz Swój, na obraz Boga stworzył go; mężczyznę i niewiastę stworzył ich”. Księga Rodzaju 1;27
Jakże piękne sformułowanie–„na obraz Boga stworzył go”! Jest to dowód na to,
że człowiek(zarówno kobieta jak i mężczyzna)jest wyjątkowy wśród wszelkiego stworzenia.
Bóg zaplanował człowieka nie jako pojedynczy „twór”, ale podwójny. Kobieta i mężczyzna stworzeni zostali jako jedno. Przejdźmy więc do szczegółowego opisu stworzenia Ewy – tam zobaczymy jak wręcz wyłoniła się z ciała Adama.
„I nadał człowiek nazwy wszelkiemu bydłu, i ptactwu nieba, i wszelkiemu zwierzowi dzikiemu;
ale dla człowieka nie znalazł POMOCY, ODPOWIEDNIEJ JEMU. I przypuścił Wiekuisty Bóg odurzenie na człowieka, i zasnął on; i wyjął jedno z żeber jego, i zwarł ciało za niem.
I ukształtował Wiekuisty Bóg żebro, które wyjął z człowieka, na niewiastę, i przywiódł ją do człowieka. I rzekł człowiek: <Tym razem jest to kość z kości moich, i ciało z ciała mojego;
tę nazywać mężatką, bo z męża wzięta ona!>Przeto opuszcza mąż ojca swojego i matkę swoją, a łączy się z żoną swoją i stają się ciałem jednem”. Księga Rodzaju 2; 20 -24
W powyższym fragmencie Słowa Bożego, widzimy kim tak naprawdę jest Ewa. Została stworzona jako pomoc dla Adama, swojego męża. W oryginalnym języku hebrajskim są tam użyte słowa „Ezer kenegdo”. „Ezer” oznacza „pomoc”, „kenegdo” oznacza „obok niego, naprzeciwko”. Niektórzy mogą pomyśleć, że ukazanie Ewy jako pomocnicy Adama, jest uniżeniem kobiety. Jednak gdy spojrzymy głębiej, zobaczymy jak wielkie jest to wyróżnienie. Ciekawym aspektem jest to, że słowo „Ezer” pojawia się w Starym Przymierzu (w tzw. Starym Testamencie) 20 razy, niekiedy we fragmentach odnoszących się do Boga!
„Wysłuchaj, Panie, i zmiłuj się nade mną! Panie, bądź moim WSPOMOŻYCIELEM!”
Księga Psalmów 30; 11
„Oto Bóg WSPOMAGA mnie, Pan podpiera mnie.” Księga Psalmów 54; 6
Słowa, które zaznaczyłam drukowanymi literami, zawierają w sobie wyraz „Ezer”.
Drogie kobiety. Czy zatem miano–Ezer Kenegdo, które przypisał Wam Stworzyciel,
jest poniżeniem, czy wyróżnieniem?
Drodzy mężczyźni, czy to, że wasze żony są pomocnicami, oznacza, że należy traktować je
z niebiblijną wyższością? To, że Adam był stworzony jako pierwszy, nie oznacza, że kobieta
jest mniej ważna. To mąż jest głową rodziny, ale pamiętajmy o tym, że kobieta daje życie mężczyznom, tak jak na początku wspomniałam, Ḥawwā oznacza dająca życie.
„Albowiem jak kobieta jest z mężczyzny, tak też mężczyzna przez kobietę, a wszystko jest
z Boga.” 1 List do Koryntian 11; 12
Wracając do Ewy, co jeszcze o niej wiemy?
W ogrodzie Eden przebywał wąż, który był chytry i przebiegły. Gdy zobaczył Ewę, zaczął
ją prowokować, mówiąc, że jeśli zerwie owoc z drzewa, z którego Bóg zabronił jeść, nic złego się nie stanie -„Umrzeć nie umrzecie (…) otworzą się oczy wasze i staniecie się jako Bóg, poznającymi dobre i złe”. Takim sposobem Ewa została skuszona przez węża do zerwania
i skosztowania owocu z drzewa zakazanego. Być może dlatego szatan zwrócił się akurat do kobiety, a nie do mężczyzny, ponieważ wiedząc, że jest wrażliwa, zauroczy ją piękny wygląd drzewa.
„I widząc niewiasta, że smacznem jest drzewo ku spożyciu, że rozkoszą jest dla oczu, a uroczem drzewo do oglądania, wzięła z owocu jego i jadła, i dała też mężowi swojemu przy sobie i jadł” Księga Rodzaju 3; 6
Jedną z teorii jest również to, że nie wiadomo do końca, czy Ewa była świadkiem, gdy Bóg zakazał Adamowi spożywać z drzewa poznania dobra i zła. Ewa mogła to słyszeć od męża
i mogła to być próba zaufania mu.
W efekcie powyższych wydarzeń wąż, Ewa oraz Adam zostali ukarani przez Boga. Węża ukarał dlatego, że poddał Ewę pokusie. Kobietę ukarał z racji tego, że uwierzyła wężowi i nie mogła oprzeć się pięknemu widokowi drzewa a Adam ucierpiał, ponieważ posłuchał Ewy. Historia skończyła się wygnaniem człowieka z ogrodu Eden.
Powszechnie Ewie przypisuje się wizerunek kobiety, przez którą rozpoczęła się seria nieszczęść. Często spotykamy się ze stwierdzeniem, że wszystkiemu winne są kobiety. Ale czy to jest słuszne? Z jednej strony to Ewa sięgnęła po owoc. Z drugiej zaś strony, Adam również uległ pokusie. To na nich obojgu spoczywa grzech. Co by się stało gdyby Ewa zerwała i zjadła owoc, a Adam by stanowczo zaprotestował? A co gdyby Ewa nie zjadła owocu? Czy w ogóle warto sobie zadawać takie pytania, skoro to Bóg jest Stworzycielem wszystkiego i zaplanował ten świat w każdym calu? My, ludzie, nie wiemy jeszcze wielu rzeczy o świecie. Ale jedno jest pewne –należy ufać Bogu i nie podważać tego, co z Jego woli już się wydarzyło i tego, co dopiero nadejdzie.
Szalom!
Magdalena Pawlus
*Cytaty biblijne zaczerpnięto z tłumaczenia Izaaka Cylkowa oraz z Biblii Warszawskiej.