Kobiety w Biblii – Lea
Lea – najstarsza córka Labana, brata Rebeki, żony Izaaka.
„Lea” z hebrajskiego oznacza jałówka, krowa.
Lea mieszka w Charanie (Mezopotamia) z ojcem, braćmi i młodszą siostrą – piękną Rachelą.
Słowo Boże mówi, że Lea miała bezbarwne oczy (1Mjż 29:16). Cylkow tłumaczy „mdłe”.
Cóż to oznacza? W Midrasz Bereszit Raba (70, 16) rabi Jochanan wyjaśnia, że w istocie córki Labana miały poślubić synów Rebeki. Lea miała dowiedzieć się, że przypadnie jej w udziale nieokrzesany Ezaw i wypłakała sobie oczy z rozpaczy. Rabi Huna jednak dodaje, że wielka musiała być siła modlitwy Lei, skoro zdołała uniknąć swojego losu. Ale jej oczy nigdy już nie były takie jak przedtem. Pewnego dnia w domu jej ojca pojawił się jej drugi kuzyn – Jakub. Jakub pokochał Rachelę
i miał się z nią ożenić. Gdy po siedmiu latach służby u Labana miano wyprawić wesele, ojciec dziewcząt postanowił oszukać Jakuba i zamiast Racheli na ślubnym kobiercu stanęła właśnie Lea. Tłumaczono to m.in. prawem do wcześniejszego wyjścia za mąż starszej siostry przed młodszą. Według przekazów biblijnych Jakub zauważył zamianę kobiet dopiero rano po nocy poślubnej. Był tak wściekły, że nie mógł znaleźć słów. Kipiał w nim gniew. Natychmiast pobiegł do swego stryja.
A Lea?
Lea pozostała w namiocie ze swoimi myślami: teraz już nie ma odwrotu, jestem jego pełnoprawną żoną, moja przyszłość została zdecydowana, jestem żoną człowieka
dla którego nic nie znaczę. Ale może z czasem… gdy dam mu syna,.. może,… być może,…
Laban upiekł dwie pieczenie na jednym ogniu: zapewnił sobie tanią siłę roboczą w osobie swojego zięcia na długie lata i wydał korzystnie na mąż niezbyt urodziwą Leę. Małżeństwo Lei niezbyt było podobne do związku partnerskiego o jakim myślał Bóg gdy stworzył kobietę
i mężczyznę. Bóg chciał aby małżeństwo było związkiem jednej kobiety i jednego mężczyzny. Lea codziennie kosztowała gorzkich owoców wielożeństwa. Ale ten ból doprowadził ją bliżej Boga, o czym świadczą imiona synów, które im nadawała. Imiona te oddają chwałę Bogu! Mimo wychowania w bałwochwalstwie (terafim (bożki domowe) w domu) Lea bardzo szybko poznaje Boga swego męża, oddaje Mu swe życie, w Nim pokłada zaufanie (1M29:32-35). Niedługo
po ślubie rodzi synów: Rubena (wejrzał Pan na moje upokorzenie), Symeona (Usłyszał Pan,
że zostałam odsunięta, i dał mi jeszcze to dziecko), Lewiego (Już teraz mąż mój przywiąże się do mnie, bo urodziłam mu trzech synów). Gdy przyszedł na świat jej czwarty syn miłość Lei do Boga stała się większa niż jej miłość do Jakuba „tym razem będą sławić Pana” oznajmiła i nazwała syna Juda. Po raz pierwszy przy urodzeniu syna nie mówi o miłości do męża. Pan widział, że Lea jest poniżana. Otworzył jej łono, a zamknął Racheli. Nie był to przypadek.
Był to ciężki cios dla Jakuba, ale o wiele większy dla jego ukochanej wybranki. Była to jednak konieczna interwencja Boża w trosce o całą rodzinę. Kim byłaby Rachela, gdyby bez żadnych trudności porodziła? Podnosiłaby głowę jeszcze wyżej, a dla jej siostry Lei nie byłoby w domu miejsca. Bóg wkroczył i uczynił porządek.
Rachela zazdrościła swojej siostrze. Ogarnął ją strach, że straci swoje uprzywilejowane miejsce, zaczęła podejrzewać swojego męża, że nie pragnie dla niej dzieci. I w swojej rozpaczy podsunęła mężowi swoją niewolnicę, aby na tej drodze także i ona mogła mieć dzieci.
Lea, pociągnięta jej przykładem, uczyniła to samo. Jakub w ten sposób znalazł się w poczwórnym małżeństwie, ale nawet to rozwiązanie
nie rozładowało napięcia w jego domu. Rachela miała już dwóch prawnie do niej należących synów, ale pragnęła mieć własnego. Lea mogła być szczęśliwa, miała bowiem czterech,
a potem jeszcze dwóch synów, ale nawet z tej liczby nie była zadowolona. Można ją rozumieć, stale musiała znosić krzywdy, była pomijana w swoich małżeńskich prawach. Była matką sześciu synów, ale prawdziwą żoną jeszcze nie była. Jej siódmym dzieckiem była jedyna córka
w rodzinie Jakuba – Dina.
Gdy pewnego dnia Ruben, najstarszy syn Lei, przyniósł matce polne jabłka – mandragory, będące symbolem płodności kobiety, Rachela prosi o nie swoją siostrę, wierząc, że one uczynią ją płodną. Jedna kupuje sobie miłosne jabłka, a druga kupczy miłością małżonka. Lea nie była bez wad, nie była aniołem. Jej dzieci nie są wzorem cnót: Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Dina – to były jej dzieci, które moralnie upadły…
Lea ciągle doświadcza braku miłości męża - musi kupować sobie czas intymny (pokrzyki-1M30:15-16)), na spotkanie z Ezawem idzie przed Rachelą, która ma miejsce najbardziej bezpieczne strategicznie (1M 33:1-2). Nawet później znajdujemy tylko suchą informację
o jej śmierci (1M 49:31) - nie ma mowy o żałobie czy żalu.
Gdy Rachela urodziła wreszcie dziecko, Józefa, Jakub traktował go jak pierworodnego ignorując synów Lei. Rozpieszczał Józefa do granic możliwości włącznie z obdarowaniem go kolorowym płaszczem, który powinien dostać Ruben, jako pierworodny syn.
Gdy Jakub postanowił opuścić dom swojego teścia, Lea poparła go w tym zamiarze, gdyż pamiętała liczne upokorzenia doznane w domu rodzinnym. Razem z siostrą miały również żal,
że ojciec wydał je za mąż w sposób podobny do sprzedaży niewolnika, biorąc całą „zapłatę”
dla siebie. Czego uczy nas ta postać biblijna?
Lea polegała na Bogu i się do Niego modliła, a przygnębiająca sytuacja rodzinna nie przysłoniła jej dowodów na to, że On ją wspiera (imiona jej synów).
„Gdy Pan widział, że Lea została odsunięta” (1M 29:31 BT) - w chwilach odrzucenia, rozpaczy
i bólu Bóg obdarza nas szczególną uwagą. Dobrze o tym wiedzieć i nie tracić ducha. Bóg nas kocha i obchodzi o to, co się z nami dzieje. Lea odchodziła z tego świata, jako kobieta, która w dziejach zbawienia zajęła sławne miejsce.
Jej prawdziwa wielkość spoczywała w tym, że była pobożna. A żona, która boi się Pana, będzie błogosławiona. Mało która biografia opowiada tak jednoznacznie o kierowaniu ludzkim życiem przez Boga
jak losy Lei, żony Jakuba. Ludzie ją lekceważyli, ale Wszechmocny Pan wyznaczył jej szczególne miejsce w dziejach narodu wybranego.
Szalom – Danuta Fras